Nieuws

column - Wie kan het het beste

"Dat niet alleen bij het regelgesprek zowel gehuild en gelachen wordt maar ook bij de uitvaart zelf, verwacht je misschien niet direct. Toch komt dát ook voor en die ene keer dat ik het zelf niet droog hield van het lachen, vergeet ik nooit weer.

Pa moest in een door de beide zonen in elkaar geknutselde kist, gemaakt van hout dat nog op zolder lag. Mooi hout, maar helaas werden mijn adviezen over de afmetingen genegeerd. Het resultaat: een kist groot genoeg voor twee overledenen. De begraafplaatsbeheerder werd ingeschakeld want het graf moest breder worden uitgegraven, die kist moest er natuurlijk wel in.

Tijdens de dienst in de aula kwam het moment van het sluiten van de kist. Geen sluitschroeven dit keer, maar gewone kruiskopschroeven. Prima, vast is vast. Alleen pakten ze geen schroevendraaier. Nee, de oude handboormachine van pa werd tevoorschijn gehaald.
Beide zonen draaiden de schoeven erin. Bij de eerste ging dit razendsnel maar de schroeven gingen er compleet scheef in. De mensen in de aula werden onrustig van dit gestuntel, niet wetende dat dit expres gebeurde.

Toen de tweede zoon aan de beurt was, draaide hij rustig en beheerst schroef na schroef in de kistdeksel. Gelukkig werd iedereen gerustgesteld toen een van de jongens riep: “Pa zei altijd: als het snel moet, moet je Henk hebben, maar als het goed moet, kun je beter Jan vragen.”
Het duurde even tot iedereen de tranen had gedroogd en we de gang naar het graf konden maken."

-Teun Juk-
Uitvaartverzorger DLE Emmen